Ieder jaar, op de tweede zondag van mei, zetten we traditiegetrouw massaal de moeders in het zonnetje. Kinderen knutselen op school de meest kunstige werkjes in elkaar. Partners voelen zich geroepen (of gedwongen) om te zorgen voor een ontbijt (op bed) en er worden bloemen en cadeautjes gekocht. Ieder jaar lijken de acties rondom deze dag groter te worden, maar van mij hoeft de grootsheid die eraan gegeven wordt eigenlijk niet. Ten diepste draait om het uitspreken en tonen van waardering voor de moeders.
Ik vind het ieder jaar opnieuw heel aandoenlijk als ik mijn eigen kinderen mijn slaapkamer binnen zie lopen met een dienblad met koffie, versgebakken broodjes en een (net even te hard) gekookt eitje. Mijn moederhart maakt dan een sprongetje en ik geniet van de glimmende ogen van mijn kinderen als ze me laten zien wat ze hebben gemaakt.
Maar Moederdag beleef ik ook met een rauw randje, daarom voel ik wellicht ook wat aversie tegen de grootsheid ervan. Ik ben namelijk ook dochter-van. Ik heb ook een moeder, maar zij kan mijn moeder niet zijn. Ik heb al jaren geen contact meer met haar. En al heb ik hier zelf voor gekozen, toch blijft dat op dit soort dagen nog steeds pijnlijk. Want ten diepste wil ik op Moederdag zelf ook gewoon een moeder. Een moeder die echt moeder is, die oprecht betrokken is in mijn leven, waar ik mijn verhalen aan kan vertellen, die me moederlijk advies geeft over hoe ik met situaties om kan gaan en waar ik tegen aan kan leunen als ik het leven moeilijk vind. Een moeder aan wie ik mijn eigen zelf gekochte cadeautjes of zelf gemaakte cadeautjes kan geven. Maar zo’n moeder heb ik niet. Dus is Moederdag voor mij ook een confronterende dag.
Jaren geleden stelde ik mezelf de volgende vragen: ‘Hoe kan ik voor mezelf kan zorgen, zoals een moeder het had moeten doen? Hoe kan ik een goede moeder voor mijn eigen kinderen zijn?’.
Mijn moeder kon niet goed voor mij zorgen, ik groeide op in een onveilig gezin en dat had gevolgen. Ook ten aanzien van mijn eigen moederschap. Ik wist heel goed hoe ik het niet wilde, maar ik vond het ook heel lastig om mijn moeder-zijn te omarmen en te weten en te voelen hoe ik het dan wél wilde en moest doen. Ik maakte een keuze. Het verleden kon ik niet meer veranderen, maar ik had wel de mogelijkheid om naar mijzelf te kijken en te onderzoeken op welke manier ik voor mijn kinderen wilde zorgen en wat voor moeder ik zelf dan wél wilde zijn. Ik verbrak de cirkel van onveiligheid, waardoor mijn kinderen in vrijheid kunnen opgroeien, zonder de ballast en trauma’s van mijn verleden. Door deze verantwoordelijkheid te nemen, door mijn taak als moeder serieus te nemen en voor mijzelf te zorgen door te reflecteren op wie ik ben, kan ik ook beter voor mijn kinderen zorgen.
Als ouders, als moeders (in brede zin), is het onze taak om de veilige grond onder de voeten van onze kinderen te zijn. Zij hebben het nodig dat wij achter en naast hen staan en soms voor hen uit gaan, zodat zij samen met ons door de processen van het leven kunnen gaan. Het is onze taak om hen aan te moedigen en hen de ruimte te geven om te groeien, te voelen, te ontwikkelen, te ervaren en te leren. Daarvoor is het nodig je als moeder soms weg te cijferen, het belang van je kind voor ogen te houden en die hoger te plaatsen dan je eigen belang.
Moederdag staat voor mij daarom in het teken van moeder-zijn. Ik krijg er mijn eigen moeder niet mee terug en jij misschien ook niet. Wat ik wel weet is dat ik mijn kinderen een moeder geef en niet alleen op Moederdag, maar elke dag. Op Moederdag sta ik er alleen even extra bij stil. Jaren geleden heb opgeschreven wat ik hoop voor mijn kinderen en waar ik als moeder elke dag aan werk om het waar te maken:
Ik hoop dat mijn kinderen opgroeien tot mooie zelfstandige volwassenen die bij mij komen voor advies en bij mij een luisterend oor vinden. Ik hoop dat ze zelf keuzes durven maken, waar ik het misschien niet altijd mee eens ben. Ik wil ze referentiekaders meegeven waar zij op terug kunnen vallen, wanneer ze beslissingen moeten nemen of met gebeurtenissen moeten omgaan die eisen dat je een basis hebt die stevig is. Ik wil ze leren welke grenzen ze mogen stellen als er dingen van ze gevraagd worden die niet bij ze passen of die niet goed voor ze zijn. Ik wil ze leren dat ze zelf regie kunnen voeren en daarin altijd een eigen stem hebben. Ik wil ze leren hoe ze integer kunnen omgaan met situaties, dat ze compassie mogen hebben met de mensen om hen heen en mogen uitdelen wat ze zelf hebben ontvangen, op een manier die past bij wie ze zijn.
Ik hoop dat ze later graag bij ons thuis komen en terug zullen kijken op een veilige kindertijd, waar onvoorwaardelijk van ze gehouden werd. Een veilig thuis, waar opleiding en status niet het belangrijkste was, maar waar je in alle kwetsbaarheid jezelf mocht zijn, welke weg je ook bewandelde. Waar ruimte was voor veel humor en lachen, maar ook voor verdriet en moeiten. Waar ze grenzen konden verkennen zonder daarop afgerekend te worden. Waar ze warmte hebben ervaren en hebben geleerd wat liefde is. Liefde voor zichzelf, voor een ander en voor elkaar, zonder dat daar wat tegenover hoefde te staan. Waar ze hebben geleerd hoe ze in elkaar zitten en in openheid mochten stoeien met de vele gevoelens die daarmee gepaard gaan.
Als moeder ben jij de basis, het fundament waarop je kind een eigen leven gaat bouwen. Wat voor moeder ben jij? Wat voor moeder wil je zijn? Wat geef jij je kinderen mee? Wat vind je belangrijk?
Denk er vandaag eens extra over na als je geniet van cadeautjes, koffie, versgebakken broodjes en een net iets te hard gekookt ei.
Fijne Moederdag!
Heel herkenbaar. Momenten waarin het hard binnen komt dat je nooit een liefhebbende moeder zult hebben. Ik denk dat dat soort momenten altijd zullen blijven komen.
Gelukkig blijkt dat, ondanks het feit dat je geen goed voorbeeld hebt gehad, zelf wel een liefhebbende moeder kunt zijn.
Ik heb zelf al volwassen kinderen en heb ze samen met mijn man een gelukkige jeugd kunnen geven. En ook nu kunnen we er zowel in praktisch en emotioneel opzicht voor ze zijn.
Het één sluit het ander niet uit en dat is mooi om te ervaren