Triggers zijn gebeurtenissen die iets doen met je gemoed, je emotionele toestand. Het kan zitten in hele kleine dingen. Iemand zegt iets ogenschijnlijks kleins, een eenvoudige opmerking, maar die schiet bij jou compleet verkeerd. Je voelt je door een opmerking afgewezen, of veroordeeld. Of je wordt er heel boos van, omdat je die opmerking bijvoorbeeld totaal onterecht vindt. Dat heeft ten diepste niets met de opmerking zelf te maken, maar met de lading die eronder zit. Er gebeurt iets wat bij jou meteen een gevoelige snaar raakt, je reageert erop, soms mild, soms buitenproportioneel. Triggers kunnen ook in een omgeving zitten, een plaats die je ergens aan doet denken, een geur waar je op reageert. Je reageert er in ieder geval meestal heel emotioneel op. Is dat erg? Nee, het gebeurt.
Waarschuwingssysteem
Soms heb je niet eens door waar je door getriggerd wordt, maar je gemoed verandert wel. Er gebeurt wat met je emoties, met je gevoel, met je gemoed. Heb je dit wel eens? Weet je niet waar het vandaan komt? Dan is het goed om dat eens te onderzoeken. Triggers komen namelijk (onbewust) voort uit eerdere negatieve ervaringen. Je associeert het dus met iets wat geweest is, wat vroeger gebeurd is of waar je aan onderhevig bent geweest. Op het moment dat iets (in je onderbewustzijn) je daaraan herinnert, gaat er een soort waarschuwingssysteem af en daar reageer je op.
Triggers heb ik zelf ook zat, gelukkig weet ik inmiddels vaak wel waar mijn triggers vandaan komen en dat ik er überhaupt mee te maken heb. Op andere momenten voel ik me eerst compleet uit het veld geslagen, onbestemd en vervelend, dan weet ik niet waarom ik me zo voel, totdat ik snap dat ik getriggerd ben door iets wat er gebeurt of wat er gebeurd is. Dan mag ik weer met mezelf aan de slag om het onder controle te krijgen. Dan volgt er een zelfanalyse en vervolgens een moment of een periode, waarin ik weer wat beter voor mezelf moet zorgen.
Ziekenhuistrigger
Triggers die ik zelf ervaar komen bijvoorbeeld vaak terug op het moment dat ik een ziekenhuis binnenloop. Ziekenhuizen, huisartsenpraktijken of andere medische posten, ik mijd ze het allerliefste. Heb ik dit wel eens verteld? Vast wel! Zo niet, dan is het lezen van mijn boek aan te raden, dan wordt vast het een en ander duidelijk. Soms kom je er helaas toch niet onderuit om een ziekenhuis te bezoeken. In mijn geval is dit de laatste tijd nogal realiteit. Ik word binnenkort namelijk geopereerd aan mijn knie, ik krijg een prothese. Triggers, triggers, triggers…
Zodra ik door de deuren van een ziekenhuis stap gaan er al triggers aan. Het begint al met de geur. Bij de chemische, specifieke geur in een ziekenhuis, gaan al mijn alarmsystemen af. Misschien is de geur je nog nooit opgevallen, of ruik je het wel, maar is het voor jou alleen maar een geur. Voor mij is het een triggerwaarschuwing in het kwadraat. Dan heb je tegenwoordig ook nog het verplichte medische mondmasker, wat je aangereikt krijgt bij de ingang van het ziekenhuis. Ook dat mondmasker heeft een specifieke geur waar ik helemaal wild van word. Nou ben ik sowieso al extreem gevoelig voor geuren, maar door zo’n mondmasker word ik er op verschillende manieren nog eens extra mee geconfronteerd en dat is niet fijn.
Gedrag
Wat er bij mij gebeurt is dat ik vooral een intense weerstand ervaar om het ziekenhuis in te gaan. Alles in mij schreeuwt dat ik weg moet, weg wil van die plek die zoveel herinneringen oproept. Ik voel me dan week en misselijk worden. Mijn hoofd begint te bonzen en ik word er tegendraads en chagrijnig van. Het kan zomaar gebeuren dat ik dit afreageer op mensen die ik dan tegen kom. Ik snauw de dame af die me alleraardigst een mondmasker aanreikt. Ik word chagrijnig als ik langer moet wachten op de specialist, omdat de afspraak voor mij uitloopt. Hierdoor moet ik dus nog langer in het ziekenhuis zijn, terwijl ik gewoon weg wil. De mensen om mij heen kunnen hier helemaal niets aan doen, ze doen gewoon wat ze moeten doen en ze zijn hartstikke aardig. Ik reageer er alleen verkeerd op, omdat ik word getriggerd en dat heeft gedrag tot gevolg.
Onbewust ga ik weer terug naar de vele, vele keren dat ik als kind in het ziekenhuis was voor mijn moeder. In mijn onderbewustzijn flitsen beelden voorbij van ambulances, toeters, bellen, slangen, bloed, artsen en mensen die dood dreigen te gaan. Onbewust voel ik me weer dat jonge meisje dat achter een brancard aan moest rennen en al hijgend aan de artsen vertelde hoe ik mijn moeder had aangetroffen op de grond. Ik voel weer die angst dat ze nu wel eens echt dood kon gaan en dat ik niet genoeg gedaan had om dat te voorkomen. Ziekenhuizen triggeren bij mij negatieve herinneringen en die herinneringen liggen opgeslagen in mijn lichaam en mijn lichaam reageert daar op door mijn gedrag.
Tegenwoordig weet ik dit, dan zucht ik een keer diep en sta ik even stil bij wat er gebeurt. Dan verontschuldig ik me even tegen de lieve dame bij de mondmaskers en zeg haar dat het niet aan haar ligt, maar dat ik gewoon mijn dag niet heb. Dan zeg ik tegen de arts, die opmerkt dat mijn gezicht op onweer staat, dat ik niet zo van ziekenhuizen houd. Op die manier haal ik de angel eruit en neem ik mezelf serieus. Het wordt alsnog een hele uitdaging als ik straks niet even in het ziekenhuis hoef te zijn, maar er zelfs een aantal dagen mag verblijven. Dat wordt een fijne oefening in een beetje liever zijn voor mijzelf, mij overgeven aan het moment en mijn best blijven doen om aan te geven wat ik nodig heb. Wellicht wordt mijn ervaring in het ziekenhuis er straks wel eentje die wat positiefs geeft aan mijn negatieve associaties.
Invloed uitoefenen
Triggers kosten energie, ze beïnvloeden je emotionele gemoed en ze beïnvloeden hoe je reageert op situaties. Het goede nieuws is dat je er dus wat aan kunt doen. Je kunt invloed uitoefenen op je triggers. Je kunt ze beïnvloeden, waardoor ze beheersbaar worden. Fijn hè! Het belangrijkste is dat je ze gaat herkennen. Neem jouw gevoel serieus op het moment dat je merkt dat je emotionele toestand verandert. Sta eens stil bij wat er gebeurt en onderzoek waarom je reageert zoals je reageert.
Lukt het je niet alleen? Zoek er dan hulp bij. Onderschat de invloed van triggers niet en wees een beetje lief voor jezelf. Van zelfzorg en zelfonderzoek word je alleen maar beter en je omgeving wordt er ook een stuk vrolijker van (weet ik uit ervaring)…
